نانو تكنولوژی ، علم ذرات ریز


نانو تكنولوژی با استفاده از ساختارهای ملكولی پیچیده مانند سلول انسان و 100 برابر محكم تر از فولاد، آغازگر یك تحول صنعتی خواهد بود.
این تكنولوژی جدید، از طریق دستكاری اتم ها، محصولات جدید و روش ساخت آنها را تغییر می دهد، به طوری كه مواد حاصل، كوچكتر، محكم و سبك باشند.
تاكنون تنها محصولات اندكی بر این اساس تولید شده اند كه از آن جمله می توان پارچه های مقاوم در برابر رنگ‌آمیزی و بسته بندی های مواد غذایی تازه را نام برد كه وارد بازار شده اند. اما برخی دانشمندان پیش بینی می كنند نانو تكنولوژی بالاخره تنها فن آوری باقی، خواهد بود.
به گفته جرج استفانو پالس، استاد مهندسی شیمی در انستیتوی تكنولوژی ماساچوست این فن آوری فراگیر خواهد شد. وی با انعكاس نظر دیگر طرفداران نانوتكنولوژی اظهار می دارد كه كشورهای صنعتی در همه جنبه‌های صنعت از این علم بهره می جویند.
یك نانو مقیاس یك میلیونیم متر یا حدودا به اندازه 10 اتم هیدروژن است. و این معادل با یك هشتادهزارم قطر موی انسان است.
اكنون دانشمندان به كمك میكروسكپ های پیشرفته می توانند اتم های مجزا را جایی كه مایلند، قرار دهند. كاربردهای بالقوه نانو تكنولوژی بسیارند كه از آن جمله به كامپیوترهای میكروسكپی، آنتنهای كشنده سرطان و موتورهای غیرآلوده كننده ماشین ها می توان اشاره كرد.

موانع موجود
اینكه چه زمانی به همه این اهداف می توان دست یافت موضوع دیگری است. طبق محاسبات علمی، تا یك آینده روشن برای نانوتكنولوژی 20-10 سال راه است و موانع مهم موجود باید برطرف شوند.
اولین مشكل كمبود تولید انبوه اقتصادی است. برخی ابزار پیچیده تر نیازمند استقرار دقیق میلیون ها اتم هستند. به گفته جرج بارباستاتیس، استادیار مهندسی مكانیك در MIT ، ساخت چنین ابزاری شاید به اندازه عمر جهان طول بكشد.
دیگر چالش موجود برقراری ارتباط بین مقیاس نانو و مقیاس ماكروسكپی است. به عبارت دیگر كوچكی یك ابزار نانو هنگامی كه باید به سیم های بزرگ متصل شود، آن را بی استفاده می كند. مشخص نیست چگونه دانشمندان این مشكلات را برطرف خواهند كرد.
فرانچسكو استلاسی، استادیار علم مواد در MIT می گوید امید زیادی درباره ساختن ابزار ریز وجود دارد، بدون آن نیاز به ارایه تلاش دلایل منطقی در این مورد وجود داشته باشد. و نگرانی ناشی از خیال پردازی علمی، نانوتكنولوژی را به «از رده خارج شدن» تهدید می كند درست مانند نگرانی عمومی از غذاهای اصلاح شده ژنتیكی كه مانع حركت و پیشرفت بیوتكنولوژی در كشاورزی شده و نیز هراس از كودكان طراحی شده ژنتیكی كه تحقیقات سلولهای تمایز نیافته جنینی (stem cell) را پس زده است.
گروه های محیطی خواستار یك مهلت قانونی برای تحقیقات نانوتكنولوژی شده‌اند تا زمانی كه عدم وجود هر گونه خطر تهدیدكننده اجتماعی ، محیطی و بهداشتی تایید شود. و تحقق این امر با توجه به حمایت سیاسی از تكنولوژی های بسیار پیشرفته در سراسر جهان، بعید به نظر می رسد. ایالات متحده سال گذشته 7/3 میلیون دلار را به یك برنامه تحقیقاتی نانوتكنولوژی چهار ساله تخصیص داده است. اتحادیه اروپا و ژاپن نیز بشدت در زمینه این تكنولوژی جدید سرمایه گذاری كرده اند.

تجارت بزرگ
شركت های بزرگ نیز از این قافله عقب نمانده اند. از این رو شركت های بزرگی همچون جی. ای ، اینتل، موتورولا، آی.بی.ام كه فریفته بازاری با بیلیون ها دلار سود شده اند، به طور قابل ملاحظه‌ای در این تحقیقات وارد گشته اند.
دو صنعت مهم جهانی كه توانایی بهره مندی از نانوتكنولوژی را دارند، الكترونیك و بیوتكنولوژی هستند. در حوزه بیوتكنولوژی، دانشمندان در اندیشه ریز ذرات ساخته شده از طلا هستند كه از دور پرتاب می شوند تا سلول های سرطانی را از بین ببرند.
این پروژه همان جنبه ای را به نانوتكنولوژی می دهد كه بیوتكنولوژی در دهه 1980 داشت; زمانی كه دانشمندان و پیشگامان این علم همگام با هم، جهت توسعه صنعتی با پیشرفتهای جدید در تحقیقات ژنتیك فعالیت می كردند.
نانوتكنولوژی نویدبخش ایجاد ثروت است، اما سرمایه گذاران جسور، درك متفاوتی از آن دارند. آنها در تلاشند تا طبقه بندی درهمی از كاربردهای جدید را برای كی علم بیابند كه بتواند حتی با تجربه ترین محققین را مشوش كند. برخلاف بیوتكنولوژی كه در آن دامنه ای از محصولات آینده عمدتا به گروهی محدود می شود كه در درمان بیماری های مختلف بكار می روند، محصولات نانوتكنولوژی را می توان در امور بهداشتی و سلامتی در ساختن تراشه برای علم هوافضا، و با